Dharamsala şehrine ulaştım. Dharamsala şehir merkezi konaklanacak bir yer değil. Amacım 9 km daha yukarıdaki Mcleodganj’a gitmekti. Bu 9 km yol, koşulları git gide daha da zorlaşan asfalt bir yol. Kötü durumda delik deşik bir asfalt yolun ortalama bir stabilize yola göre en büyük eksisi çok sert oluşu. Asfaltta 15 cm derinliği bulan delikler bisikleti ve insanın kıçını hırpalıyor. Stabilize veya arazi yolunda durum farklı oluyor çünkü koşulları öngörebildiğiniz için yoldan bir beklentiniz olmuyor. Tozdu topraktı derken yol bir şekilde geçiliyor ve yine de bozuk asfalt kadar yormuyor ya da sinirlendirmiyor insanı. Pek küfürbaz olduğumu söyleyemem fakat bozuk asfaltta dünyanın küfrünü sarf ettiğimi saklamayacağım. Misal; yola odaklanıyorum, güzel güzel gidiyorum, iki saniyeliğine yol kenarındaki kuşa bakıyorum, ‘küttt’ diye dalıyorum bir çukura, ettiğim küfürlerin şaşkınlığıyla ne kadar geniş bir hayal dünyam olduğunu düşünüyorum. Öyle birşeyler işte.

Dharamsala, dev bir çarşı gibi. Oldukça işlek olan dar ve tek anayolun iki tarafında da yanyana dizilmiş sayısız dükkan var; nayloncu, manav, mobilyacı, dondurmacı, alüminyumcu, çay evi, züccaciyeci, tatlıcı, tüpçü, vb. üstünde. Daha dar olan ara yollardan ise şehir merkezinin araç trafiğine kapalı kısımlarına girebiliyorsunuz ve tabii orda da dükkanlar var. Dharamsala’dan demin bahsettiğim 9 km yolu çıktım ve Mcleodganj’a vardım. Devamını Okuyun